Alumnus in beeld

Gerbrand de Vries (38)

Zzp'er/waarnemer in Leeuwarden
Wonend in Ureterp
Geboren in Leeuwarden en getogen in Burgum
Geneeskunde in Groningen
Huisartsopleiding UMCG (2014)

“Ik werk al zes jaar als zzp’er in twee huisartspraktijken: twee vaste dagen in de ene praktijk en drie dagen bij de andere. De meeste patiënten kennen me wel en ik heb echt een vaste clientèle. Dat is ook het leuke”, vertelt Gerbrand. Dat hij vijf dagen per week werkt, was voor hem vanzelfsprekend. “Ik ben altijd fulltime in opleiding of aan het werk geweest. Ik vind dat heel lekker, al is het soms wel pittig met diensten en scholing ernaast.”

De aankomende gezinsuitbreiding is voor Gerbrand het moment om te kijken of hij een dag per week minder wil gaan werken. “Maar ik vind het ook wel fijn, de hele week aanwezig zijn. Je mist dan niet zo veel. Ik kan bij de ene praktijk ook inloggen in het systeem van de andere. Zo kan ik bijvoorbeeld altijd continuïteit bieden tijdens een palliatief traject, of een spreekuur voorbereiden.”

Ook zonder in te loggen, is de andere praktijk nooit ver weg. Huisartsenpraktijk J.W. de With en huisartsenpraktijk Pasteur zitten namelijk in hetzelfde pand aan het Cambuurplein. “Als er iets belangrijks is, bijvoorbeeld voor een euthanasie of palliatief, dan lopen de collega’s wel even naar me toe in de andere vleugel. Het voordeel is ook dat je hier nooit alleen bent, er is altijd wel een collega om mee te overleggen.”

Opgeleid in Friesland

De Pilot Friesland, waarbij de hele Huisartsopleiding in dezelfde regio gedaan kon worden, was van na zijn tijd, maar Gerbrand kon de opleiding toch grotendeels zo inrichten. “Ik woonde tijdens mijn studie geneeskunde in de Oosterpark in Groningen, maar tijdens de opleiding woonde ik weer in Burgum. Ik heb daarom de voorkeur aangegeven om alle stages hier in Friesland te doen. Mijn eerstejaars stage kon ik toen bij Jan Willem de With lopen, waar ik nu drie dagen in de praktijk werk. Mijn derde jaar heb ik in Drogeham gedaan en alle stages uit het tweede jaar ook de in de buurt.”

Off-label voorschrijven

Gerbrand vindt zichzelf geen klassieke dokter. "Ik ben als alle mensen in de wachtkamer, maar met mij doe je zaken”, zegt de huisarts. “Ik ben nieuwsgierig en weet vaak over hobby’s, werk en gezinsverbanden. Hiermee weet ik extra informatie te achterhalen. Richtlijnen zijn leuk, maar ik zoek ook vaak de grenzen op. Zo probeer ik weleens medicatie uit de oude doos, of off-label voorschrijven. Dat doe ik heel bewust als we op een reguliere wijze niet verder komen. Ook spar ik soms met dokters in het buitenland of zoek ik online op wat ze daar doen.”

Patiënten die zelf googelen vindt Gerbrand helemaal niet erg. “Als het op tafel ligt, kunnen we het erover hebben, zeg ik altijd tegen ze. Zo worden dingen bespreekbaar en voelen mensen zich gehoord. Ik dokter daarom soms ook met mijn onderbuik. Pluis of niet pluis, daar kan je toch wel op handelen. En als je de mensen kent, kan dat veel makkelijker.”

Leren en doceren

Naast zijn taken als huisarts is Gerbrand ook fervent onderwijzer. “Ik werd in eerste instantie uitgeloot voor geneeskunde en ging daarom biologie studeren. Als ik geen dokter was geworden, was ik wel biologiedocent of onderzoeker geweest. Onderwijs heb ik altijd leuk gevonden, net als het werken met kinderen. Daarom heb ik ook getwijfeld of ik kinderarts wilde worden. Kinderen zijn altijd heel eerlijk en open”, vertelt Gerbrand enthousiast. “Onderwijs aanhoren en niet meedoen is vreselijk. Je moet het levendig brengen, net als mijn leuke geschiedenisdocent op de middelbare school. Als je lesgeeft en mensen gaan enthousiast in plaats van slaperig de deur uit, is dat gaaf.”

Gerbrand begeleidt allerlei leerlingen. “Snuffelstagiaires lopen hier mee, maar ook ambulancebroeders in opleiding en ik doceer lichamelijk onderzoek aan de coassistenten op het KTC. Ik zou in de toekomst ook wel huisartsen in opleiding willen begeleiden en opleiden.” Het gaat Gerbrand niet alleen om het overdragen van kennis, maar hij leert zelf ook veel van zijn leerlingen. “Van de ambulancebroeders leer ik bepaalde handigheidjes, zoals de nieuwe manier van vernevelen via een opzetstuk op een spuitje. Ik kan door het contact ook goed met ze samenwerken, in plaats van dat we twee eilandjes zijn. Andere mensen, andere blikken, dat maakt het leuk.”

Niet te negatief

Zijn liefde voor het onderwijs zorgt ervoor dat Gerbrand twijfelt over het overnemen van een praktijk. “Ik focus me liever op lesgeven, in plaats van al die regeldingen van een praktijkhouder.” Want onderwijzen, geeft Gerbrand energie. Het volgen van alle negatieve berichtgeving over het vak van huisarts, werkte voor hem minder goed. “Ik heb zelfs getwijfeld of ik me niet alsnog moest laten omscholen tot biologiedocent. Maar we hebben het allermooiste vak. Een kaartje krijgen van een dankbare familie, een jonge patiënt succesvol aansporen toch eindexamen te doen: dat is toch fantastisch! Daar doe je het voor.”

Hij is inmiddels gestopt met het lezen van alle negatieve berichten. “Het is allemaal goedbedoeld hoor, die Facebook-pagina’s, maar ik moet er niet meer in mee gaan. Ik vind dat we met z’n allen moeten uitstralen dat we een hartstikke goed vak hebben. Natuurlijk zijn er dingen die aangepakt moeten worden. Maar het is zo bijzonder hoe dicht we bij de mensen staan. Iedereen is gedreven, dus straal dat uit!”

Grote verzameling

Een laatste tip heeft Gerbrand nog voor al zijn collega’s. “Een recept tekenen met een Parker-pen is veel leuker dan met een BIC-pen.” Je zou het misschien niet verwachten, maar deze huisarts heeft

een verzameling van maar liefst 1.350 verschillende pennen van het merk Parker. “Het begon allemaal toen ik een jaar of 6 of 7 was. Ik ben linkshandig en maakte veel vlekken met de vulpen. Toen kreeg ik van pake, opa in het Nederlands, een Parker van 25 guldencent van de Restpost. Zo is de ellende ontstaan”, voegt hij lachend toe.

_________________________________________________________________________________________________________________

Hilde van den Hof (41)

• Praktijkhouder in Roden
• Wonend in Groningen
• Geboren en getogen in Meppel
• Geneeskunde in Groningen
• Huisartsopleiding UMCG 2008

“Ik wilde toen ik klaar was met de Huisartsopleiding snel praktijkhouder worden, maar het lukte helaas niet om een praktijk te vinden die bij me paste. Uiteindelijk ben ik zeven jaar waarnemer geweest op verschillende plekken in Groningen en Drenthe”, vertelt Hilde. Al tijdens haar studie, maar ook in haar tijd als waarnemer deed ze er verschillende dingen naast. “Ik heb bestuurswerk gedaan, bijvoorbeeld bij de Wagro Groningen. Ook ben ik groepsbegeleider geweest bij de Huisartsopleiding en gaf ik nascholing aan doktersassistenten.”

Ondanks dat Hilde graag verschillende uitdagingen tegelijk aangaat, koos ze er uiteindelijk toch voor om te stoppen als groepsbegeleider. “Ik kreeg het gevoel dat ik het allebei niet goed genoeg kon doen. Ik wilde me verder ontwikkelen als onderwijzer, maar dan zou ik minder tijd over hebben voor de praktijk en minder vrije tijd hebben. Toen ik praktijkhouder kon worden op de plek waar ik als waarnemer werkte, besloot ik daarvoor te kiezen en te stoppen bij de opleiding. En dat is nu alweer vier jaar geleden.”

Extra trots

Een moeilijke keuze was het niet voor Hilde. Eindelijk kon ze haar droom om praktijkhouder te worden waarmaken. Huisartsenpraktijk Witteman & van den Hof zit samen met twee andere praktijken in het nieuwe gezondheidscentrum De Es in Roden. “Als waarnemer was ik erg betrokken bij de praktijk, maar nu voel ik het nog veel meer. Ik heb meer invloed op wat we doen. Als iets minder goed gaat, kan ik het veranderen. En als het wel goed gaat, ben ik extra trots. De verhuizing naar het gezondheidscentrum, alles met corona: dat was best heftig en intensief. Maar het was ook heel leuk om het zelf in goede banen te leiden. Natuurlijk staat er veel druk op de huisartsenzorg, maar hoe wij het in de praktijk uitvoeren, maakt het nog steeds het mooiste vak dat er is.”

Meer tijd

Een besluit die ze samen met haar collega Witteman heeft genomen is om uit te breiden met een derde huisarts. “We merkten dat het wat te intensief was met zijn tweeën. Onze vakantiewaarnemer wilde graag blijven en is daarom sinds vorige maand vast in het team. Hij is echt een verbinder en let bijvoorbeeld goed op dat we ons aan de pauzetijden houden zodat we ook tijd hebben om bij te kletsen”, vertelt Hilde. Geld is niet de drijfveer in haar praktijk. “Als wij het nodig vinden, breiden we de uren van een assistente uit of die van de praktijkondersteuner. Nu met de nieuwe dokter erbij heb ik meer tijd voor andere dingen. Ondertussen zijn we allemaal wel vier dagen per week beschikbaar voor onze patiënten, zodat zij toch hun vaste dokter kunnen blijven zien.”

Zorg aan vluchtelingen

Een van de dingen waar Hilde graag tijd voor vrijmaakt is de zorg voor vluchtelingen, zoals recent die uit Oekraïne of een groep vluchtelingen uit Ter Apel. “Ik vind het heel belangrijk dat iedereen goede zorg krijgt. Als ik daar iets voor kan doen, word ik daar blij van. Dus geen beren op de weg zien, maar de taak op me nemen”, zegt de huisarts. Ze heeft ook binnen de praktijk een gevarieerde groep patiënten. “We hebben hier echte Drenten, maar ook mensen met een migratieachtergrond vanuit de tijd dat er een asielzoekerscentrum in Roden was.”

De familiedokter

“Roden is een groot dorp en we hebben een vrij vaste patiëntengroep. Ik zie alle lagen van een familie: ook neefjes, nichtjes, oma’s en opa’s. Nu ik al zolang in deze praktijk werk en mensen steeds beter leer kennen, zie ik steeds meer de familieverbanden. Dan kan ik even bespreken hoe het met iemands moeder is. Ik ben echt een familiedokter en dat vind ik erg leuk. Dat betekent dat ik ook in het weekend of in de avond even ergens langsrijd voor palliatieve zorg. Zo betrokken zijn geeft me heel veel voldoening.”

De verhuizing naar het gezondheidscentrum bijna drie jaar geleden betekende dat ze samen met haar collega de nieuwe praktijk kon inrichten. “We hebben goed nagedacht over het kleurgebruik. Het moest zakelijk, maar patiënten moeten zich ook op hun gemak voelen. We kozen bijvoorbeeld voor Schotse Hooglanders op de muur. Dat is echt onze signatuur geworden. In mijn eigen spreekkamer heb ik een schilderij waar ik zelf graag naar kijk. Het is een abstract werk. Je moet goed kijken voor je de takken, bloemen en vogeltjes ziet.”

Genoeg tijd

De patiënten van Hilde kunnen binnenkort nog langer genieten van het schilderij. De spreekuurplanning wordt aangepast; de consultduur gaat van 10 naar 15 minuten. “Dit is realistischer gezien de tijd die we daadwerkelijk aan een consult besteden. Ik verwacht dat hiermee het spreekuur nog meer voldoening zal geven.” Met de aanpassing van de spreekuurplanning en de komst van een nieuwe huisarts voelt Hilde meer ruimte om weer nieuwe cursussen te gaan doen. “Maar van mijn vriend mag ik er even niks anders bij doen”, vertelt Hilde lachend. “Zo houd ik nog wel tijd over voor moestuinieren. Een beetje aan die plantjes fröbelen is voor mij erg ontspannend.”